6 December (dag 7)

(Ik wil eerst iedereen even bedanken voor de leuke commentaren, het is erg leuk om te lezen. We nemen hier om de 2 dagen internet omdat we 10 dollar voor 24 uur erg duur vinden)

Niets geen rust voor de familie Noordeloos deze dag, we hadden een actief dagje in petto. Een beetje ‘groggy’ stonden we in de rij voor het ontbijt van everything Pop. Het eten is hier goed te doen en het is allemaal bij de diningplan inbegrepen, dus dat is heel erg prettig. Daarna zijn we in de auto gestapt en vroeg naar Epcot gereden. Het zou geen lange dag in Epcot worden want we hadden al vroeg Magic Kingdom op ons rooster staan.

Na een korte en een beetje wazige openingsceremony renden we met de rest van de meute mee naar Soaring. En gelukkig maar, want nu stonden we in een korte rij van ongeveer 10 minuutjes. Daan keek wat bedenkelijk, hij is niet zo van de ritjes en hij was bang dat deze ook op zijn maag zou gaan spelen. Niets was minder waar en hij heeft genoten. Ik blijf Soaring leuk vinden, al heb ik wel zoiets van: 1 keer gezien is genoeg, maar Daan denkt daar duidelijk anders over, dus ik ben bang dat we nog een keer moeten rennen met de stieren van Pamplona… ehm, de andere parkbezoekers… *grijns*

Testtrack deed het niet en toen we later op de dag terug kwamen stond er een rij van 60 minuten. Nou… dank je de koekoek… die slaan we lekker een dagje over…. Tot het ontzet van Elora die vervolgens in luid protest ging. Alles had ineens lange rijen en wij hebben alleen nog Ellen’s energy adventure gedaan en zijn toen lekker naar huis gegaan voor een vroeg middagslaapje.

We hadden Elora beloofd dat ze haar nieuwe Rapunzel jurk aan mocht voor ons bezoek aan de Magic Kingdom en ons prinsesje was “over the moon”. Ik had haar haar ook gevlochten om de look helemaal af te maken. Ze zag er schattig uit.

Om 15:00 reden we richting Magic Kingdom, onze ogen op de groene stukken langs te weg gericht, omdat we nu al twee keer een armedillo hebben gespot. Grappig om deze beesten in het wild te mogen zien zeg!

Om 16:00 mocht Elora het restaurant van de Liberty Tree tavern openen en ik hoorde her en der complimenten over hoe Elora eruit zag. Het schijnt dat de Rapunsel jurk nog redelijk uniek is (in de parken zelf schijn je het nog niet te kunnen kopen) en we kregen veel commentaar op zowel haar jurk als Elora’s haar. Elora liet haar jurk ook aan iedereen zien, het was net een klein model. Zelfs toen het ’s avonds kouder werd betrapte ik haar telkens op het uittrekken van haar jas omdat ze zo graag haar jurk wilde laten zien.

Tussen 17:00 en 19:00 hebben we nog wat ritjes gedaan. Elora en ik zijn twee keer in de Splash Mountain geweest. Het is grappig, want hier hadden we ons beiden op verheugd. Ik omdat dit een van mijn favoriete ritjes is en Elora omdat er een Splash bij zit. Mijn kleine meisje heeft zitten stralen en ik heb zo genoten. We mochten nog een keer blijven zitten en hebben dubbel genoten. Daarna zijn we eruit gegaan en de zon begon onder te gaan. Met de zon ging ook het kleine beetje warmte wat er overgebleven was en het werd koud…. Heel, heel erg koud. Het weer slaat hier echt nergens op, je kan je er niet op kleden. Het ene moment is de zon op en wordt het ineens warm, t-shirt warm, en het volgende moment is het zo koud dat ik met meerdere lagen kleren niet warm kan worden.

Nog even in de Pirates of the Caribean met pappa en daarna een tripje op de Jungle Cruise met een bijzonder grappige tourguide. Ook deze mijnheer had zijn eigen grapjes er tussen door en die zijn leuker dan de standaard grappen. Wij waren trouwens de enige mensen die het leuk vonden, want Daan en ik lagen de hele reis in een deuk, terwijl we tussen de chaggerijnige Amerikanen zaten die geen spier vertrokken (arme tourguide)

Weer een ritje met de magische tapijten van Aladin… we zijn er inmiddels achter dat het Elora’s stuurwerk is waardoor we zo hupsen in dat ding en weer hadden we de grootste lol. Daarna was het tijd voor de Wishes Dessert Party. Ik moet je eerlijk zeggen, dit zou ik geen tweede keer doen en voor dat geld was ik liever naar Mickey’s very merry Christmas party gegaan. Maar ja, achteraf is mooi wonen. De crème brulee was zo op en er was niet bijzonder veel keuze aan toetjes. Het was wel erg lekker. Maar vlak voor het vuurwerk kwam plaste Elora in haar broek. Het is haar eerste ongelukje deze reis en wij denken dat het de kou is, want ze was nog geen half uur voor het ongelukje naar de wc geweest. De kou slaat mij ook op mijn blaas hier en ik blijf lopen als het weer eens een gure dag is.

Met die kou konden we het niet riskeren en we zijn naar huis gegaan. Een beetje wrang, maar goed, gelukkig hadden we onze auto bij de Polynesian geparkeerd (wij weten namelijk van vorig jaar dat er altijd een enorme exodus is bij de Magic Kingdom ’s avonds en dat je dan minstens een uur op de monorail staat te wachten, dus wij gaan met de boot naar de Polynesian)

Op de boot hebben we toch nog van het vuurwerk kunnen genieten en dat verzachtte de pijn een beetje. Elora was erg verdrietig dat ze in haar broek had geplast. Ze was wel opgelucht dat we niet boos waren, maar ik geloof echt dat ze er niets aan kon doen.

We waren rond een uur of 21:00 op onze kamer en we waren gebroken en verkleumd. Langzaam maar zeker begint het pretparken geweld zijn prijs op te eisen. Omdat ik bang was dat Elora te koud was heb ik haar even in een warm bad gestopt. Dit leek te helpen en nadat ik haar in een warme pyjama heb gehesen zijn we lekker naar bed gegaan. De lichten gingen snel uit bij vader en dochter en ik heb nog even lekker liggen lezen.