Life of the party

"Ik had een gemiste oproep van jou", meld ik vrolijk aan de telefoon als ik Gerard, een van mijn beste vrienden, terug bel, "vertel?"
"Er is een kans dat ik mee ga!", brabbelt hij enthousiast aan de andere kant van de lijn. Ik ben erg enthousiast, we fantaseren er al jaren over, om een keer tegelijkertijd in Disney rond te banjeren.
"Wanneer gaan jullie ook al weer?"

Gerard is een Nederlandse Amerikaan of een Amerikaanse Nederlander... ik weet het niet precies. Hij heeft in beiden landen gewoond, is 'daar' geboren, maar zijn ouders zijn Nederlanders en hij heeft hier zijn puberteit meegemaakt. Nu woont hij 'hier'. Onze liefde voor alles Disney hebben we in gemeen. In onze puberteit gingen we, ondanks dat het niet 'cool' of 'stoer' was, samen naar de nieuwste Disney film.

Voor dat mijn dochter geboren was, hebben wij samen ook menig Nederlands pretpark 'onveilig' gemaakt. Nou ja... onveilig.. in ieder geval minder rustig :D

Het is nog niet zeker of hij mee gaat, maar ik hoop het wel. Ik heb hem wel aangegeven dat wij echt wel anders pretparken bezoeken dan vroeger... we hebben nu een klein kind. Niets dagen lang rondlopen in de parken en sommige ritjes kunnen we ook niet zo maar meer in, dat moet delicaat gebeuren zodat mijn dochter niet 8 maanden na dato nog verontwaardigd verkondigd dat zij niet in de Dinosaur mocht! En nu liggen we om 9:00 voor de deur, want uitslapen zit er toch niet bij. Ook ons tempo is aangepast op de dappere stap van 3 jarige beentjes. En zo'n kleine meid kan al het moois waarderen waar je als volwassenen al lang niet meer naar kijkt. Veertjes op straat, een bloempje dat ergens tussen de stenen uit groeit... alles wordt aandachtig bekeken, terwijl moe het liefst naar de volgende attractie wil rennen omdat de rij er nu nog redelijk uitziet.

Die tijden zijn voorbij en ik kan me voorstellen dat je als 'niet-ouder' daar even aan moet wennen. Wij passen ons braaf aan ons kind aan, en ieder die meekomt mag lekker mee in het ritme of mag helemaal zijn eigen ritme bepalen. Wij doen niet moeilijk, doe waar je zin in hebt... want dat doen wij immers ook. Dus ik denk dat, als hij meegaat, we lekker veel met sms gaan werken. Ik heb hem ons rooster van wat we zo ongeveer gaan doen toegestuurd, dan kan hij lekker aansluiten bij de dingen die hij wil. En als hij mee wil eten in het gereserveerde restaurant, dan spelen wij even de domme Nederlanders (oh? Moest je ook voor een kind reserveren??? Met 3 personen bedoelde wij natuurlijk de volwassenen!)

Ik zie het toch wel zitten hoor, een maatje voor in de Mount Everest! Of met iemand in de nieuwe Harry Potter rit te mogen gaan, want alleen is toch minder leuk! Ik ben al blij dat Elora in wat meer dingen mag dit jaar (zoals de Simpsons ride in Universal!!) want dan heb ik toch een maatje die met me mee gaat. Daan krijg ik er voor geen goud in (en dat wil ik ook niet, want hij komt er groen uit... zoals vorig jaar uit de spiderman)

Hoe dan ook, het wordt vast gezellig!