Weer thuis

Poeh he, wat een geweld dat reizen. We leven in het land van de jet-lagged, wat er op het land van de ondoden lijkt, vermoed ik als ik onze bleke gezichten zie.

Ik moet eerlijk bekennen... de terugreis was afgrijselijk. Het voordeel daarvan is dat het thuis zijn als een soort paradijs aanvoelt momenteel.

We waren al vroeg uit onze hotelkamer vertrokken. Daan had bevestigd gekregen dat we toch de auto naar het vliegveld mochten nemen en dat vond ik een heerlijk idee. Het was zowaar niet koud vandaag... maar... het regende pijpenstelen (natuurlijk!) Ik maakte het grapje tegen Elora: "Kijk schat, Florida huilt omdat we weg gaan". Daan had een wat andere interpretatie die wat minder netjes was (die heb ik maar niet met Elora gedeeld *smirk*)

Om 9:30 stonden we in de AMC met kaartjes voor Yogi Bear. Ik kon het niet laten om voor mijn ontbijt een witte hot chocolate te nemen (hij was zalig, al vond Daan het echt niets) Elora vond de film heel leuk, ik zal na 10 minuten al op mijn horloge te kijken. Ik geloof dat ik liever tangled nog een keer had gezien, maar ja, dit zijn risico's die je neemt met een kind en Elora vond het leuk, dus dat is belangrijk. We moesten trouwens eerst letterlijk door een uur reclame heen (we waren namelijk een half uur te vroeg en de reclame duurt ook nog een half uur na het begin van de film) Het valt me trouwens op dat er hier erg veel geschreeuwd wordt in reclame's. Ik word oud geloof ik *grijns*

We hebben in zo'n giftshop wat grotere handbagage gekocht want het ging allemaal maar net. Daan koos een grote tas en ik was bang dat hij te groot was, maar Daan verzekerde me dat dit echt niet te groot was (onthoud dit, want hier kom ik later nog op terug) Mijn beauticase (het is maar een kleintje) en de handtas paste daar mooi in.

Omdat er vreselijk veel file stond op de I 4 besloten we wat vroeger te vertrekken. Het was een gekkenhuis en we hebben welgeteld 9 ongelukken gezien op de weg naar het vliegveld. Onderweg hebben eindelijk de Krispy Kreme's gevonden. Helaas kregen we geen verse donuts, want die schijnen het lekkerste te zijn, maar de donuts waren erg lekker. Maar niet lekkerder dan Dunkin Donuts, gewoon het zelfde als je het mij vraagt. De bijzondere smaken die ik online had gezien hadden ze ook niet, maar ja als Nederlander zijnde zijn alle smaken al snel bijzonder.

Met volle buiken zijn we naar het vliegveld gegaan. Onderweg nog een noodstop moeten maken voor Elora die naar het toilet moest. We waren veel te vroeg (nog voor 16:00) op het vliegveld, maar we hebben ons vermaakt. Elora heeft nog een barbie voor zich zelf weten te smoezen (ja ik had het meeste speelgoed ingepakt) En om 17:45 iets meer dan 3 uur voor onze vlucht zou vertrekken gingen wij in de rij staan die al behoorlijk lang was. Ik was nerveus (die nacht al) want had het gevoel dat mijn koffers te zwaar zouden zijn.

Na een uur wachten (met behoorlijk wat ergernissen want we werden opgejaagd door een vreemde vrouw van het vliegveld omdat we telkens voor in en uitgangen stonden van andere rijen, het was heel raar gedaan want de plekken waar we wel mochten staan kwamen soms ook ineens mensen die de verkeerde uitgang namen) waren wij eindelijk aan de beurt. En idd, tas 1 was te zwaar. 100 dollar betalen of overpakken. Overpakken dan maar... wat een drama. Gestressed stond ik door mijn vuile was heen te graaien en pakte dingen over. Verdorie, nu is die koffer weer te zwaar, maar iets in de handbagage dan... 15 minuten en heel veel zweet later (want het was echt bloedheet in het vliegveld) waren alle drie de koffers 23 kilo. De andere optie was geweest om een nieuwe koffer te kopen, want dat is goedkoper dan voor extra kilo's betalen.

Toen moest de handbagage nog, en ja hoor... je raadt het al... dat was echt te groot. Ik liet nog zien dat de tas zacht was en in kon deuken, maar ze pikten het niet. Nu moet je even voorstellen dat ik net tassen had her ingepakt, mijn haar behoorlijk statisch was, het zweet op mijn voorhoofd stond en mijn ogen zo groot als schoteltjes waren van de stress. Ik keek de mevrouw waarschijnlijk als een opgejaagd dier aan want ze zei: Jullie mogen deze tas inchecken: free of charge. Nou ja dat scheelde weer, maar ik moest toch weer overpakken, want ik had belangrijke spullen in de tas zitten. Dus ik weer als een dolle door de tassen graven, terwijl Elora tegen me stond te emmeren over haar barbie waar ze graag NU mee wilde spelen. (Tja die had ook al 1 1/2 uur staan wachten, ze was moe en ze was het zat) Ik kon wel gillen op dat moment. We hebben de beauticase en de handtas uit de grote tas gevist en volgepropt. Daarna hebben we ook 4 handbagage items meegenomen (ook zonder bij te betalen, maar ik vind dat we in stress hebben betaald in plaats van dollars, hi hi hi)

Het was erg druk in de wachtruimte voor het vliegtuig. Elora was lekker aan het babbelen met wat Nederlandse mensen. Omdat ze braaf in het engels begon dachten de mensen eerst dat ze een Engels kindje was (al heeft Elora best een sterk Nederlands accent) Elora kan echt met iedereen babbelen en mensen lijken het ook leuk te vinden om met haar te kletsen.

Op het bordje stond om 20:25: Now boarding. Tot onze schrik ging er nog niemand naar binnen. Toen kwam er het bordje: Last call.... en er gebeurde nog steeds niets. Je zag de mensen een beetje verward kijken, er werd ook niets omgeroepen. Uiteindelijk mochten we om 20:55 het vliegtuig pas in en gingen we pas om 21:30 vliegen. Elora was doodmoe, maar hield zich kranig.

Rond 23:00 viel ze in slaap en helaas was ze anderhalf uur later al weer wakker. Omdat de vlucht helemaal vol zat, moesten we verplicht naast elkaar blijven zitten en was er niet veel ruimte. Naast ons zaten stewardessen en die hadden het gordijntje dicht gedaan, maar zaten luidruchtig te giebelen achter het gordijn. Wat er mis was met de stewardessen op deze vlucht weten we niet, maar ze waren de hele nacht in de weer en ik deed geen oog dicht omdat er telkens een tegen me aanstootte. Ze liepen met persoonlijke bagage rond en bleven maar heen en weer lopen tussen de godijn stoelen en de gang. Het was erg irritant en de dames waren ook een tikkeltje onvriendelijk. Omdat de mevrouw voor me naar achter zat, was mijn beenruimte ook helemaal weg en zat ik klem tussen de stoelen. Ik kon ook niet opzij gaan zitten want Elora zat geen minuut stil, die wilde ook meer ruimte, want ze wilde slapen en dat kon ze niet. Ik heb ook regelmatig of een hoofd of voeten op mijn schoot gehad en Elora werd ook een beetje jammerig wakker omdat ze niet genoeg geslapen had. Gelukkig was ze daar met een minuut of twee weer overheen en ging ze lekker film kijken. Ze was wel vreselijk bleek en zat telkens te gapen, maar ze heeft zich als een ware heldin gedragen en ik ben weer super trots.

Wat is het eten bij Martin Air trouwens vies zeg. Ik vind vliegtuig eten over het algemeen best goed te doen. Ik geloof dat ik alleen klachten had over het vieze broodje vorig jaar bij Continental, maar ook het eten van Martin Air heb ik laten staan. Zelfs de brownie werd retour gestuurd, en zo'n moeilijke eter ben ik niet. Zelfs Daan trok zijn neus voor een aantal dingen op.

De films waren dezelfde tien films die we op de heenreis hadden, dat vond ik ook al erg slecht. Daar betaal je dan 140 per persoon extra voor, dat is met zijn drietjes toch 420 euro extra. Ik moet zeggen dat ik het behoorlijk schandelijk vind.

De ninento was ook echt een uitkomst want die heeft haar ook zeker erg vermaakt. Het was een ongemakkelijke vlucht, dus we hebben comfortclass naar discomfort class omgetiteld.

Ons feest was nog niet helemaal voorbij na 8 uur vliegen, konden we er niet uit omdat de slurf was vastgevroren. Het duurde dus even tot we terug konden komen. Het voordeel wel was dat ons wagentje gelijk klaar stond. Maar helaas gelde niet het zelfde voor onze koffers en moesten we nog dik een uur op de koffers wachten. Onze laatste rij van de vakantie, om het toch even goed af te sluiten.

Maar toen de vreselijke reis voorbij was, stapten we lekker in onze auto en hebben we genoten van het winterwonderland om ons heen. Ik zal je zeggen dat de kou ons heel erg mee viel (we hebben echt gevoelsmatig koudere dagen mee gemaakt in Florida, maar dat kwam met name door de ijskoude wind die er in de ochtend stond en dat was niet iedere dag natuurlijk)

Wat heerlijk was het om weer thuis te zijn. Om 16:00 hebben we even een tukje gedaan en om 18:00 heb ik iedereen weer wakker gemaakt. Ik heb weer genoten van de kleine luxes van een eigen huis, zoals lekker in bad te gaan en in mijn eigen bed te kunnen slapen.

Mijn ouders hadden ons erg verwend door boodschappen te halen en ik kon ze wel zoenen hiervoor, want dat scheelde weer een trip naar de supermarkt. Natuurlijk heb ik mijn grote buit kerstversiering uitgepakt en in mijn boom gehangen en 's avonds heb ik alle kerst cadeau's van Elora ingepakt en onder de boom gelegd. Het ziet er naar uit dat alles netjes is aangekomen (sommige dingen niet helemaal in 1 stuk, maar daar hebben we 10 seconden lijm voor)

Onze tweede dag thuis hebben we het lekker rustig aan gedaan. De jet lag valt ons zwaar, maar niet zo zwaar als vorig jaar. Zo merk ik toch dat Elora groter is.

Wat hebben we een heerlijke vakantie gehad. De volgende keer dat we naar Florida gaan zal het niet rond de kerst zijn, dus ik zal die mooie kerstsfeer daar wel missen. We zullen nu een jaartje of twee niet gaan, maar ik weet zeker dat als Fantasy Land vernieuwd is, wij weer gaan sparen voor een Disney vakantie. Alleen wil ik de volgende keer dan ook iets meer van Florida zien.

Bedankt allemaal voor het meelezen en voor de leuke opmerkingen!!

villa vs hotel

Bedankt lieve mensen voor de reacties. Ik las van Anita dat ze een villa aanraadde en ik moet zeggen dat ik daar voor de vakantie ook over na gedacht heb. Het lijkt me inderdaad heerlijk om die vrijheid te hebben. Alleen was het voor ons nu veel beter om een hotel te nemen met de plannen die we hadden. Omdat we veel Disney restaurants op ons lijstje hadden staan en vaak naar de parken zouden gaan, was het beter om in een disney hotel te gaan zitten met de dining plan en gratis parkeren. Dat scheelt echt een jas en de value resorts zijn ook goed te doen qua prijs.

Vorige keer hadden we bij de AKL er minder last van omdat we Elora in haar eigen bedje om het hoekje hadden geplaatst. Maar hier wilden ze ons 17,50 per nacht rekenen voor een bedje, dus hebben we dat niet gedaan omdat we daar niet op berekend waren. Volgende keer rekenen we dat er gewoon bij en zetten we haar om de hoek tussen de kamer en de badkamer in.

Het weer was echt de grootste teleurstelling, maar ja daar kon niemand wat aan doen. Nu dat het al twee dagen weer heerlijk is, lijkt het ineens heel ver weg. Het is hier zo koud geweest, met vlagen want het was meestal niet de hele dag door vrieskoud, maar het begon dan 's ochtends met ijs op onze voorruit en 's middags konden we toch vaak een laag kleding uittrekken, dankzij de zon (want die scheen vaak wel) Alleen werd het als de zon dan weer weg was, weer ijselijk koud.

Pop kan ik mensen aanraden die maar kort verblijven of bijna nooit op de hotel kamer zijn. Je krijgt de Disney "perks" en het is geen slecht hotel, maar wel duidelijk een goedkoop hotel. Door het weer hebben wij wat meer tijd op de kamer door gebracht dan gepland en dan is het wel claustrophobisch. Plus dat de service hier gewoon niet geweldig is. Maar nu zijn wij met de AKL erg verwend hoor, dat blijft ons favoriete hotel.

Onze vakantie was waanzinnig. Elora heeft wel erg last van haar buikje gehad, maar bij ons kind merk je dat vaak pas als er ineens iets naars uitkomt. Ze is namelijk, op een ochtend na, heel erg vrolijk en gezellig geweest. Ik ben ontzettend trots op haar geweest deze vakantie, want ondanks dat ze toch echt wel 3 is en me uitprobeert, heeft ze over het algemeen goed geluisterd en is ze heel gezellig en lief geweest. Ik merkte dit ook aan de mensen om me heen. Deze vakantie heeft Elora belachelijk veel aandacht gekregen van iedereen om haar heen en ze werd steeds uitbundiger. Ze heeft ergens in het midden van het Amerikaanse gedeelte van de Epcot Worldshowcase gedanst. Steeds meer mensen gingen naar haar kijken en telkens gingen ze voor haar klappen, terwijl wij in een deuk lagen aan de zijkant.

Het is gewoon onwijs leuk geweest. Ik denk ook wel dat ondanks de kleine tegenslagen dat dit toch wel onze leukste vakantie tot op heden is. Natuurlijk gaan we het volgende keer nog beter doen. *grijns*

Ik ga me zo maar eens douchen en aankleden, want we gaan vandaag nog even naar de film, want we moeten de laatste dag toch nog even leuk maken. Zo te zien hebben we geen vertraging en daar zijn we blij mee. Ik hoop van harte dat Elora kan slapen tijdens de vlucht.

Nou allemaal, ik zal maar zeggen: tot in Nederland :)

17 December (dag 18)

Wat een nacht zeg. Tussen het piekeren door was Elora ook nog eens ontzettend onrustig en deze kamer werkt een beetje vreemd qua temperatuur. De kant van de badkamer en dus waar het bed van Daan en Elora staat is erg koud. Er mag ’s nachts dus beslist geen airco aanstaan. Maar als je de airco uitzet, gaat de verwarming aan en mijn kant van de kamer is bloedje heet. Ik heb dus in een soort sauna geslapen vannacht (al meerdere nachten trouwens, ik slaap hier echt voor geen meter)

Om 4:30 heb ik het slapen maar opgegeven. Ik blijf me voorhouden: Dan valt de jet lag straks mee. Maar stiekem is het wel balen. Vooral omdat ik niet kan gaan lezen, want dan wordt Daan wakker. *Grijns*, ja het is wat gecompliceerd hier in Pop Century ;)

De koffer is bijna helemaal ingepakt en we gaan zo naar de Magic Kingdom. We hebben net de mensen van de auto gebeld en we mogen de auto gewoon op het vliegveld afzetten. De Magic express laten we even voor wat het is deze reis en gaan lekker met de auto. Dat betekent dat we niet terug naar Pop hoeven te gaan en gewoon vrij zijn morgen ochtend.

Het was vandaag echt super lekker weer, we zijn blij dat we toch een paar lekkere dagen hebben gehad, want dat barre weer was echt drie keer niets.

Vrolijk gingen we naar Magic Kingdom toe. De ochtend was redelijk rustig en we begonnen bij de Splash Mountain. Elora wilde hier dolgraag nog een keer in. Ik vond het een goed idee. Uit mijn ervaring word je niet zo heel erg nat van de Splash Mountain en het was niet erg koud, dus we besloten er mee te beginnen. Onderweg kwamen we Daan die aan de zijkant stond te kijken tegen. “Kijk uit”, riep hij, “Je wordt straks echt heel erg nat”. Voor me zag ik inderdaad dat de mensen in de achterste rij helemaal nat werden van de wagentjes die naast hun naar beneden kwamen. Ik vond dit zo raar, ik heb splash mountain zo vaak gedaan en ik ben nog nooit zo nat geworden. Even dacht ik dat we de natte plons zouden ontsnappen. Ik zat over Elora heen gebogen dus ik heb het meeste van haar op gevangen, het was alsof iemand een emmer water over me leeg had gegooid, ik was echt helemaal kletsnat. Het heeft ook de halve morgen gekost voor ik droog was (want zo warm is het ook weer niet) en mijn onderbroek was nog nat toen ik thuis in het hotel kwam. Jakkie! Als ik dat had geweten, hadden we die als laatste bewaard. Ze hadden de safeguard niet aangezet, wat normaal wel het geval was. Zelfs binnen in de splash werd ik door een straal water geraakt.

Na Splash mountain hebben we nog even de Pirates (waar ik potverdrie weer nat werd van kanonskogels) en Jungle cruise gedaan. Elora wilde nog even in de tapijtjes van Alladin en hebben we ook gedaan. In Fantasyland zijn we naar Sneeuwwitje gegaan en hebben voor Peter Pan waar het echt heel druk was, een fastpass gehaald, we kregen er een gratis fastpass voor Phillarmagic bij dus die hebben we ook gelijk gedaan. Hoe langer we liepen hoe drukker het werd. Bij de Columbia Harbourhouse hebben we heerlijk vis en kip gegeten en toen waren we op tijd voor Peter Pan. Daarna hebben we als laatste Elora’s favourite ritje van vorig jaar gedaan, de Haunted Mansion. De rij was groter dan ik hem ooit heb gezien. Het is hier ineens een stuk drukker en zo rustig was het niet.

In de eerste instantie stond Hollywood Studios op het rooster, maar Elora had niet geslapen en Daan en ik zijn behoorlijk moe. Het leek ons beter, met de lange dag die we voor ons hebben, het toch maar rustig aan te doen. We hadden ook stiekem niet meer zo’n zin om in de enorme mensenmassa rond te lopen. We zijn ook wel een beetje verzadigd van de pretparken. Het was echt geweldig, we hebben zo’n gave vakantie gehad, ondanks het hotel wat iets tegen viel en het vreselijke weer. Dit was de eerste vakantie waar we zo lang alleen als gezin op vakantie zijn gegaan en het is reuze bevallen (Al blijf ik er bij dat ik het heerlijk vind dat Elora straks weer haar eigen kamertje heeft) Deze vakantie zal ons nog lang bijblijven.

Wanneer we weer naar Disney gaan? Geen idee, we willen hier graag terug komen als het nieuwe fantasyland klaar is, maar volgend jaar gaan we even iets anders doen dan Disney World. Toch blijft dit een van onze favoriete bestemmingen.

Wat we met onze avond gedaan hebben? Niet heel geïnspireerd, we zijn naar de pizza hut gegaan. We hadden ineens zo’n zin in pizza. Elora was echt doodmoe en ik vond het een goed idee dat we toch niet naar Hollywood Studios zijn gegaan, dat was echt teveel geworden voor ons gebakje.

Ik hoop dat onze vlucht gewoon op tijd gaat. Al die afgelaste vluchten maken me een beetje nerveus, want we zijn nu wel toe aan thuis. Lekker straks weer kroelen met onze kat, lekker in ons eigen bedje slapen met een normale temperatuur die we zelf kunnen regulieren *grijns*

Nu maar hopen dat we vannacht een beetje kunnen slapen!

16 December (dag 17)

Vol goede moed stond ik vanochtend naast mijn bed. We hebben nog maar 2 volle dagen te gaan, dus die gaan we volproppen met pretparkuren.

“Oh oh, mamma”, roept Elora vanaf het toilet, “Blubberpoep”. He nee he? Maar helaas, ja hoor, Elora had weer een acute aanval van diarree. Potverdorie!

Toch lijkt Elora erg levendig, ze heeft verder nergens last van. Toch maar riskeren? We zien het zonnetje al een beetje lekker schijnen en kunnen het niet laten. Elora krijgt een luier omgebonden, voor eventuele ongelukjes (Ik blijf dit rot vinden, want ze is al zo groot, maar het is zieliger als ze niets leuks kan doen) We nemen een arsenaal aan “back up- kleding mee” en stappen vol goede moed in de auto. Het weer is lekker, heel lekker. Geen zwembaden weer, maar ook geen dikke truien of regen weer. Wij voelen ons dolgelukkig.

Vrolijk huppelen we Epcot binnen en rennen nogmaals met de stieren van Soaring mee. We hebben weer geluk en zitten binnen tien minuten in de stoeltjes op rij drie. Wel de minste rij tot nu toe. We maken het meest van deze dag. Eerst Soaring, dan the land en circle of life. Living with de land valt me mee, die stond me veel vervelender bij, maar ik vind het eigenlijk wel leuk. Ik zal wel oud en saai aan het worden zijn. Dan is Figment aan de beurt, waar we speciaal voor Nana een foto met prinsessen voor Elora maken, want die zocht ze vorig jaar.

We kunnen nergens lopen of iemand spreekt Elora aan. We hebben haar een beetje leuk aangekleed voor de foto en ze krijgt heel veel aandacht. Haar engels wordt ook steeds beter en dat is zo schattig om te horen. (gisterenavond lag ze zelfs in het engels te dromen)

Inmiddels beginnen onze magen te knorren, het is rond elven en we hebben om 6:30 alleen een klein bakje cornflakes gegeten, terwijl we grotere ontbijten gewend zijn hier (al zijn we die echt zo zat momenteel) We eten een wrap bij de Tangierine cafe en het is zalig. Lekker veel groente en niet zo belachelijk veel vlees.

Daarna lopen we de landen door. Wat leuk om dit overdag te doen als er geen drommen mensen lopen. We blijven in Japan een beetje hangen en bekijken het een en ander. Daarna gaan we kijken bij de American Adventure. Die heb ik volgens mij nog nooit gedaan. We zijn onder de indruk van de animatronics, maar ik moet zeggen dat de vreselijke Amerikaanse zelfglorificatie begint ons een beetje tegen de huig te kietelen. Maar het is interessant om te zien. Dan komen we uit bij China waar we nog even snel met Mulan op de foto gaan.

Onderweg vinden we ook een hagedisje die zich door Daan laat opscheppen in een bakje. Elora ziet het helemaal zitten om deze hagedis als huisdier te houden, maar helaas moeten we haar teleurstellen.

Daarna gaan we nog even de innovations gebouwen bezoeken waar Elora en ik leuke spelletje doen en kikkertjes van klitteband maken. Daarna gaan we voor de laatste keer in de bal (spaceship earth) en dan zeggen we Epcot gedag. We komen hier deze vakantie niet meer terug. Met de drama waardig van een soap-ster roept Elora “oh, ik ga deze bal zo missen”

Eenmaal op de kamer is het al 15:00 en Elora wordt snel in bed gelegd. Ze heeft gelukkig sinds de ochtend geen darmklachten meer gehad en het lijkt telkens maar een uur of twee te duren. Ik lees nog even wat voor en halverwege Elora haar protest: “Ik kan niet slapen” is ze al bijna vertrokken.

Om 18:00 maak ik iedereen wakker. Ik heb even in mijn boekje gelezen, maar Daan en Elora hebben heerlijk geslapen. We maken ons klaar voor de Olive Garden. Het eten is daar echt zalig en we zijn een beetje verbaasd, want dit hadden we niet verwacht. Mijn pasta is echt zo lekker en het is gezellig. Voor het eerst drinken we er ook een wijntje bij en voelen ons bijna weer volwassen. Dat is wel lastig met een kleintje op je kamer, we hebben al 17 dagen geen volwassenentijd gehad en we zijn zo moe dat we vaak vlak na Elora slapen.

Nu zitten we gezellig “shit my dad says” te kijken. Ik vind dit zo frappant dat er een serie van is, want ik volg de orginele mijnheer op twitter en echt al een tijdje!.

Ik ga me zo op de koffers storten. Morgen Magic Kingdom en Hollywood Studios. Dan zeggen we Disney gedag.

15 December (dag 16)

Het is nu bijna 8:00 en het is donker en stil op de kamer. Ik werk nog even mijn dagboek van de laatste twee dagen bij. Magic Kingdom slaan we vandaag maar even over in de ochtend, het is allemaal te vermoeiend. Vanavond willen we wel gaan, om toch een keer wishes live te bewonderen.

De vakantie zit er al weer bijna op en ik heb last van inpak obsessies. De buit is groot dit jaar en ik hoop maar dat alles goed en heel aankomt. Ik hoop sowieso dat alles aankomt, want vorig jaar is er behoorlijk wat van mijn kerstversiering verdwenen. Daar baalde ik goed van. Dit jaar heb ik de leukste dingen in de handbagage gepakt (just in case)

We hebben echt een heerlijke vakantie tot nu toe, ondanks de kleine tegenslagen, zoals het weer. Ik moet ook zeggen dat ik niet denk dat ik snel terug zou gaan naar Pop Century, al blijft het hotel echt wel value for money. Het is goedkoop en redelijk schoon en je krijgt wel de Disney perks, maar het is niet een bijzondere beleving, het is meer gewoon een motel of appartement, maar dan zonder de fijne dingen zoals een koelkast. Gisterenavond hebben we de melk buiten de deur gehangen omdat dat koeler is. De mensen zijn hier ook een stuk minder behulpzaam en Disney Magisch dan in de andere hotels. Maar goed, daar betaal je ook naar.

De magie van vorig jaar is toch anders dit jaar, maar het fijne van dit jaar is geweest dat we veel relaxter de vakantie hebben beleefd met een minder sterk gevoel “ik moet dit nog zien”. Seaworld hebben we zelfs overgeslagen en Daan gaat kijken of hij de kaartjes nog kan verkopen. Zo niet, dan niet. We hebben ze in een pakket gekregen en konden ook nog naar aquatica als we wilden. Het was net zo duur als gewone tickets naar Universal, dus we zijn er niet op achteruit gegaan.

We hebben nog veel leuke dingen voor de boeg, maar nu dat onze diningplan is opgehouden, hebben we geen Disney maaltijden meer. Dit geeft ons meer vrijheid en dat vinden we wel erg lekker. Het rooster wordt ook nauwelijks meer aangehouden, we kijken nu waar we zin in hebben en ik vind het heerlijk zo. 2 Dagdelen pretparken zal er niet meer inzitten, dat is te vermoeiend. Hooguit de laatste dag, maar dat weet ik ook zo net niet. Zaterdag vliegen we weer naar huis en ik heb er eigenlijk wel zin in. Wat ik minder vind is dat we pas om 21:00 vliegen en dat we dan waarschijnlijk met een oververmoeide Elora op het vliegveld zitten. ’s Middags slapen zit er ook niet meer in want we moeten om 11:00 uitchecken. Gelukkig hebben we de auto nog tot 17:00 en waarschijnlijk gaan we lekker een filmpje pakken of zo. Er komt een Yogi Bear film uit die Elora wel leuk lijkt, dus we zullen zien.

We gaan nog even genieten van de laatste dagen, maar ik moet bekennen dat ik het ook wel lekker vind om straks weer naar huis te gaan. Lekker in mijn eigen bedje slapen, zonder kind op de kamer. Al voelt het allemaal heel eigen, is het toch wel lekker als je ’s avonds gewoon je privacy hebt.

“Daan”, roep ik om 8:20 als ik even wil voelen hoe koud het is buiten: “Pak de peentjes!”. Dit moet ik even uitleggen. Vorig jaar bij AKL deden we aan hagedissen spotten, dit jaar zoeken we naar konijntjes. Voor onze deur zat een konijntje en laten wij nou net worteltjes hebben gekocht van onze snackpoints. Helaas zijn de konijntjes niet echt tam hier en liggen mijn peentjes er een beetje verloren bij. Toch vinden we dit leuk, net als de tikkeltje agressieve eekhoorns die hier vaak vechtend door de bomen rollen.

De peentjes worden niet opgegeten. Eigenlijk zouden we vandaag naar pretparken gaan, maar we zijn een beetje pretparken moe momenteel. Het komt ook wel een beetje door het weer en de drukte.

We maken nog een korte trip naar de mall en gaan daarna naar het hotel. Ons ontbijt nuttigen we bij Panera bread, want we kunnen even geen vette hap meer verdragen. We willen gewoon een boterham en geen gedoe. Bij ons brood nemen we een lekkere smoothie met vers fruit. Toch zit ik weer belachelijk vol, ik ben hier echt een beetje opgeblazen.

Als we eenmaal thuis zijn is het zowaar best lekker weer. Met een dikke trui kunnen we lekker in het zonnetje zitten. Elora mag in de speeltuin spelen en wij gaan met ons boekje erbij zitten. Toch is het wel een beetje koud als je stil zit en ik geef het als eerste op en zoek de warmte van de kamer op. Nog even kan ik lezen en dan komen Elora en Daan ook terug. We zoeken ’s avonds een restaurant op en we eindigen in Black Angus steakhouse, waar we in April met mijn ouders hebben gegeten. Het eten is best lekker, maar ik merk dat ik het eten hier een klein beetje eentonig begin te vinden. Na de helft van mijn steak zit ik zo vol dat ik hem op het bord van Daan schuif.

Na het eten is het tijd om weer naar huis te gaan, Elora is doodmoe. De vakantie wordt haar een beetje te veel merk ik en ze mist haar huis en haar kat zegt ze. Ze mist haar kamer en haar knuffels en als Daan als grapje zegt dat ze wel bij hem in het grote bed mag slapen als ze thuis is en ik opper dat ik wel op de bank ga slapen, zegt Elora dat ze liever in haar eigen bedje wil slapen en dat mamma en pappa maar in het grote bed moeten slapen. Het is hier echt heel leuk, maar met dat koude weer is het soms lastig als je maar 1 kamer hebt om in te verblijven.

Morgen gaan we naar Epcot en dan gaan we er overmorgen nog een keer een lange dag van maken. Daarna is het tijd om naar huis te gaan. We zijn benieuwd hoeveel sneeuw er in Nederland ligt.

14 December (dag 15)

De nacht is goed verlopen met Elora en om 5:00 ben ik gewoon weer wakker. Laat ik dit ritme nu maar gewoon aanhouden, scheelt straks thuis weer lijkt me. Geen nare zieke incidenten, het lijkt een 24 uurs virusje geweest te zijn. Elora heeft als een blok geslapen en ik ook, alleen Daan lijkt nu wat minder goed door de nacht heen gekomen te zijn. Ik stel voor dat hij lekker thuis blijft, want vandaag staat Animal Kingdom voor de laatste keer op het rooster. Daan wil hier niets van weten en rolt kuchend zijn bed uit.

Eerst moeten we even uitchecken. Ik maak me nog even zorgen omdat ik geen voucher heb voor de laatste 4 nachten. Oh oh, wat als we straks niet kunnen inchecken. Gelukkig bedenk ik me dat pas nu en scheelt het me weer een nacht piekeren.

We melden ons bij de balie en gaan braaf in de rij staan. Er zitten drie dames achter de balie, waar de meesten niet echt gezellig kijken. Een is niet met een klant bezig en wij proberen oog contact te krijgen om te kijken of we naar voren kunnen lopen. Maar het contact krijgen we niet en we gaan er vanuit dat de nors uitziende dame druk bezig is. We komen bij de dame terecht die ons de eerste keer heeft ingecheckt. Ze herkent ons niet, maar wel onze credit card (er staat een foto van Elora op als bijna 2 jarige) en is wel vriendelijk. Het duurt even maar dan zijn we in en uit gecheckt. We hebben alleen vandaag nog om onze diningplan punten op te maken. We komen er achter dat we nog 13 QS menu’s hebben (yikes) en nog 18 snacks. Vandaag hebben we een missie dus. Tot onze verbazing hebben we ook teveel betaald voor ons hotel en staat er 100 dollar credit op onze kaart. Dat komt mooi uit, want er moeten mutsen en wanten besteld worden. Het blijft hier vriezen en we beginnen allemaal goed verkouden te worden. Daan klaagt al over keel en oorpijn en ook ik heb er een beetje last van. Goed inpakken dus.

Na de incheck lopen we naar het winkeltje en bekijken de opties. Niets in Elora haar maat en ik vind alles saai. Dan kijken we maar even in de parken. Daan koopt een zwarte muts en handschoenen met een subtiele mickey erop en voor mij een paar zwarte handschoenen en ik koop een bedeltje voor May-Britt. Dan gaan we wat ontbijten bij Everything Pop en nemen ons voor dat dit het laatste ontbijt hier is. Het is lekker hoor, maar na 2 weken hebben we het wel een beetje gezien hier en wordt het eten erg eentonig. Voor Elora kopen we 5 pez dispensers van de snack points, met verschillende prinsessen erop. Ze speelt er zo leuk mee en we moeten de snackpoints opmaken. Nog even wat koekjes en muslirepen en er zijn al weer 8 punten van onze kaart af.

Op naar Animal Kingdom. Het is beter weer dan gisteren, maar het is nog steeds vreselijk koud. Ik heb Elora met een hemd, een tshirt, een shirt met lange mouwen, een dunne trui en een dikke trui aangekleed en daarover haar jas en nog steeds klaagt ze van de kou. Bij het winkeltje voor het park kopen we een gave muts voor haar, het hoofd van Dale. Van de bovenkant is het net of we een knuffeldier bij ons hebben en ik merk dat weer veel mensen Elora nakijken. Ze krijgt ook veel complimenten en ze geniet ervan. Dat krijgt ze hier sowieso, veel mensen spreken haar ook vaak aan dat ze er zo mooi uit ziet en mensen vinden het zo grappig dat ze half Nederlands en half Engels praat.

Bij de ingang komen we erachter dat de dame van Pop onze kaartjes dus niet heeft overgezet naar de nieuwe roomkeys. Het is maar goed dat we de oude nog bij ons hebben, anders hadden we een probleem gehad. Wat een gedoe zeg, de service is heel erg ondisney bij Pop en dat blijven we jammer vinden. De diningplan en kaartje staan op onze oude passen, de roomkeys op de nieuwe. Maar goed, we accepteren het gewoon. We kunnen in ieder geval nu (eindelijk na 5 pogingen en 14 dagen) op onze roomkeys chargen. Dat is toch al weer wat 

We beginnen met de safari waar we allemaal, ondanks de bittere kou, erg van genieten. Daarna gaan we terug naar Dinoland. Ik merk aan Elora dat ze moe is en ze is wat dwars. Niet heel erg vervelend, maar ze probeert gewoon een beetje haar zin door te drijven. Ze is er van overtuigd dat ze de Finding Nemo show vorig jaar niet leuk vond en ze probeert mij over te halen om naar Dinosaur te gaan. Nee, ik wil eerst de show zien. Toch geniet ons meisje van de show, maar ze zoekt wel een beetje ruzie met me. Dit doet ze zo subtiel dat ik het eigenlijk pas door heb als ik een beetje geërgerd ben. We praten het uit en besluiten nog de dag nog even gezellig te maken, maar ik begin wel gewoon te merken dat we allemaal wat moe en wat licht gevoeliger zijn.

Plots vind Elora Dinosaur eng en zit ze met haar hoofd in mijn jas. Ik snap er niets van, de vorige keer genoot ze nog zo. Ik denk dat het juist enger is als je weet wat er aan komt. Als we eruit stappen wil ze nog een keer. Maar ik weiger dit, want ten eerste zag ik dat ze het echt een beetje eng vond en ten tweede is het drukker in het park vandaag en moeten we dan weer in de rij staan.

Dit jaar is het duidelijk drukker dan vorig jaar. Zelfs met dit rotweer. Er zijn vooral erg veel studenten in deze weken op een soort schoolreis. We hebben nog niet heel veel lange wachttijden gehad en de lange wachttijden die we hadden hebben we met een fastpass opgelost. Maar toch merk je het aan de drommen mensen in het park.

We besluiten na Dinosaur naar downtown disney te gaan voor de lunch. Bij de earl halen we 5 verschillende broodjes om te proeven (waar de helft van weg wordt gegooid omdat het gewoon veel te veel was, maar wat wel lekker was om een keer te mogen proeven) zodat we weer 5 QS punten kwijt zijn. We halen lang houdbare snacks zodat we de laatste 4 dagen nog lekker wat dingen op de kamer hebben liggen. 2x eten per dag is hier genoeg met al die snacks die we hebben. Daarna gaan we nog even naar goofy’s company om nog meer snackpoints op te maken, maar hier spenderen we er maar 3. We zijn niet zo weg van het Amerikaanse snoep. Once upon a toy krijgt ook een bezoekje en Elora troggelt een set badspeeltjes van Starwars bij haar vader af. Mamma vindt het gaaf dat Elora zo onder de indruk is van Yoda en van Light Sabers en ik koop nog een gaaf tshirt voor haar en wat voorleesboeken (een met meelees cd) Het is hier ook zoveel goedkoper dan thuis (ja ja, zelfs in de parken)

Dan gaan we naar huis en na wat spelen leggen we Elora op bed. Ik gebruik de slaapuurtjes om te lezen, maar Daan gaat ook even tukken. Om 18:00 porren we Elora wakker om naar Ohana’s te gaan. Het weer is wat milder geworden, maar ik neem geen risico’s een geef haar ondanks het jurkje dat ik haar aantrek, veel lagen aan. Het is jammer dat ik een broek onder het jurkje moet aantrekken, maar ze ziet er schattig uit.

Onze afspraak bij Ohana’s is om 20:40 maar we krijgen te horen dat de afspraken al 20 minuten achterliggen. Wij zijn een kwartier te vroeg en vrezen het ergste. Met de mensen bij de balie maken we een dolletje en we gaan gezellig nog even het Polynesian resort bewonderen. Tot onze verbazing gaat onze pager om 20:35 af. HUH? En dat terwijl al die mensen zitten te wachten? Dus vrolijk gaan we aan een tafeltje zitten met een redelijk uitzicht op het kasteel van magic kingdom.



Als Elora wordt gevraagd om de luau mee te dansen komen we erachter dat Daan het fototoestel in de auto heeft laten liggen. Hij biedt aan het te halen, maar het is koud buiten en de parkeerplaats is ver weg, dus we laten het maar zo. Jammer, want het had wel leuke foto’s opgeleverd, maar goed, het zij zo.

De entertainment is ons iets te aanwezig. Ik ben geen fan van de luidruchtige vrouw met haar ukelele. Elora vindt het wel aardig maar ze komt telkens halverwege terug omdat het volgens haar “te lang” duurt.

Het eten is erg lekker. Er komen mensen met spiezen vlees langs en daar mogen wij van proeven. 4 spiesen in totaal en ik moet zeggen dat ik na de noodles, dumplings en brood van het voorgerecht na 1 ronde ook meer dan genoeg heb.

Dan is er een grote verrassing. We kunnen vanuit het raam de Holiday Wishes zien. Het is niet helemaal goed te zien van waar we zitten, dus Elora is het snel zat. Ze is bezig met spreuken in haar toverboek te schrijven (het is een notitie boekje waar ze een soort krabbeltjes in maakt. Soms probeert ze echte letters te schrijven, maar het is voornamelijk een soort krulletjes aan elkaar) Ik geniet, want ik ben gek op vuurwerk en er is geen vuurwerk zoals Disney vuurwerk (niet dat ik ooit gezien heb tenminste) In het restaurant dimmen ze de lichten en spelen ze de muziek en geluiden van de Wishes show, dat geeft extra effect. Heel erg gaaf. Daarna is de beurt weer aan de hula dame, en ik ben blij als het toetje komt. Het toetje is verrukkelijk, maar Elora begint een beetje over haar stoel te dweilen. Het is immers al 22:20 en ze is moe. Het lijkt eeuwig te duren voor we de check krijgen en kunnen afrekenen, maar dan gaan we ook snel naar huis. Thuis lees ik in bed nog even voor, voor mijn meisje en om 23:00 gaan de lichten uit.

13 December (dag 14)

Oh wat hadden wij een spijt vannacht dat we gisteren er op uit zijn geweest (Is eigenlijk niet waar hoor, we hebben gisteren genoten en dat is toch maar mooi weer meegenomen en Elora had gisteren echt nergens meer last van). Elora begon rond middernacht met spugen en diarree. Steeds meer lakens verloren de strijd en uiteindelijk hebben Daan en Elora onder de dekens van mijn bed gelegen en ik onder het sprei. Het was echt een ramp. Als een geknakt vogeltje werd ze vanochtend wakker en ze is zo zielig. Het arme kind baalt ook als een stekker dat ze niet naar de pretparken kan vandaag.


Elora is nog erg aan het spugen en ze houdt niets binnen. Als moeder voel je je dan zo machteloos.

Mijn internet loop ergens in de ochtend af, dus ik laat de volgende keer dat we internet hebben wel weten hoe het is afgelopen O.o

Het is nu 10:00 en Elora begint weer een klein beetje op te knappen. Ze is nog steeds een klein wit zombietje om te zien, maar ze praat al weer een beetje en wil drinken en zelfs al hapjes eten. We doen het rustig aan. Stiekem hoop ik dat het zo’n 1 dag virusje is. Ze wil graag dat ik lekker naast haar kom liggen en voor haar ga voorlezen. Daan gaat zo naar de giftshop om een leuk prinsessenboek te gaan kopen wat ik kan voorlezen. Als je ziek bent mag je nog wel een beetje verwend worden. Ze is wel aandoenlijk zo.

Om 13:30 zijn we allemaal de kamer zat. Elora verzekerd ons dat het beter met haar gaat en ze heeft inderdaad niet meer gespuugd. Toch maken we ons een beetje zorgen over haar ontlasting en halen we voor de zekerheid wat luiers. Dat is gek, mijn kind een luier aan doen, want ze is al dik 1 ½ jaar zindelijk. Toch is het voor de veiligheid, want Elora hoef maar te hurken en het kan al mis gaan. En een ongelukje zit in een klein… windje in dit geval. Dus gaan we op pad, maar niet te ver.

Buiten is het koud, belachelijk koud. Het vriest hier en ik loop als een soort reuze marshmellow rond met 5 lagen en nog heb ik het koud. Wat een ellende is dit zeg. Het weer zit ons niet mee deze vakantie. We blijven dan ook erg bleekjes. Er is wel zon, maar die wind… die is zo koud dat ik er letterlijk hoofdpijn van krijg. Elora en ik zijn niet gebouwd voor de kou en we vinden het vreselijk. Zelfs Daan die meestal toch tegen een stootje kan vindt het niet leuk meer.

Onderweg komen we de armedillo weer tegen. Omdat er niemand achter ons zit, stopt Daan de auto even zodat Elora hem ook kan zien. We hebben hem Arnie genoemd. Elora zei enthousiast: Nu weet ik ook hoe een Armedillo eruit ziet.

We komen bij de outlet mall aan (niet de Premium Outlet, dit is weer een andere) waar we op boeken jacht gaan. Met een leuke stapel lopen we tevreden weer naar buiten. De luiers hebben hun werk gedaan, want Elora heeft inderdaad een klein ongelukje. Tegen de avond lijkt er niets meer aan de hand en omdat Elora het vervelend vindt, trekken we haar weer gewoon een onderbroek aan. We zijn allemaal wel blij dat we er even uit zijn gegaan.

’s Avonds besluiten we te gaan eten bij de Red Lobster. Elora eet niet veel en dat laten we ook maar zo. We maken ons nog steeds zorgen over haar buikje, maar ze is weer helemaal vrolijk en hyper en we willen niet de hele avond met haar op de kamer gaan zitten, ze moet haar energie kwijt. Gek hoe het kind van het ene moment een zombie, het andere moment gewoon weer vrolijk en actief kan zijn. Red Lobster is aardig, maar niet om over naar huis te schrijven (wat ik nu overigens wel doe *grijns*) De service was echt slecht. We voelden ons weer even thuis in Nederland, waar een chagrijnige ober zijn best deed om ons zoveel mogelijk te negeren (niet dat alle service thuis zo is hoor *bloos* maar service is weer een ding waar wij de Amerikanen toch een stuk beter in vinden over het algemeen) We hebben toch maar braaf een fooi achter gelaten, maar het ging niet van harte en we hebben niet meer dan nodig gegeven, wat we normaal wel doen. Volgens mij zijn wij ook in de minderheid als mensen die bij de diningplan fooi geven in Disney, als we zien hoe dankbaar daar op wordt gereageerd en hoe de obers vaak verbaasd kijken als we zeggen dat we een fooi willen achterlaten.

Na de Red Lobster gaan we naar huis. Het is nog vroeg (18:15) als we thuis aankomen, maar we besluiten er een vroege avond van te maken. Elora gaat nog lekker even spelen in bad en om 19:00 ligt ze lekker in bed, klaar voor de nacht. Ik lees nog wat verhaaltjes voor uit de nieuwe boeken die we samen in de boekenwinkel hebben uitgezocht.

Ik ben zelf in een reuze spannend boek (Fablehaven) bezig en besluit het uit te lezen. Rond 23:00 gaan voor mij ook de lichtjes uit.

12 December (dag 13)

“Wat mij betreft hoeven we vandaag niet om 8:30 voor de deur van Magic Kingdom te liggen”, mompel ik een beetje vermoeid vanuit mijn kussen deze ochtend, “We kunnen de drukke attracties vandaag overslaan en gewoon naar de attracties gaan die we nog niet gezien hebben, dat zijn er niet zo veel meer”. Daan mompelt instemmend. Elora is ook wakker en ze ligt aan het voeteind van het bed. “Ik voel me een beetje ziekjes”, piept ze. Nu zegt ze dit iedere morgen als ze tekenfilms ligt te kijken en ze moet zich gaan aankleden, dus ik ben niet echt gealarmeerd. “Ik moet spugen”, zegt ze (heeft ze ook al menig keer gezegd en we hebben al regelmatig dramatische wc tripjes met haar gemaakt terwijl er niets aan de hand was) Ik kan nog geen antwoord geven of ze begint te overgeven. Daan en ik zijn geschokt. Daan, als ware held, lost het spuug incident op (ik ben van de poep en plas, maar ik kan echt niet tegen overgeven, dus dan houd ik me als het kan het liefst zo veel mogelijk afzijdig) Het bedsprei ligt nu buiten de deur en Elora zit lekker in bad. De kleur is weer terug op haar wangen, maar we gaan het rustig aan doen. We hebben vanmiddag een ADR in Liberty Tree tavern, ik hoop dat we daar nog naar toe kunnen.

Na het spugen begon de diarree, maar het is nu 9:30 en Elora lijkt ineens op te knappen. Even kijken of het allemaal gaat en dan gaan we er toch op uit. We hebben vanavond namelijk de Garden Grill, een van ons favoriete restaurantjes en Elora wil dat beslist niet missen, want zoals ze zelf zegt wil ze graag knuffelen met Chip and Dale.

We besloten het vanmiddag toch te riskeren, want Elora leek haar eten goed binnen te houden en ze was weer ouderwets gezellig. Toen we naar buiten stapten was het zowaar heerlijk weer (niet echt zwembad weer, maar wel “zit in de zon met een vestje aan” weer) We jubelden al omdat we best behoefte hadden aan zo’n dagje zon. We namen de boot naar de Magic Kingdom omdat de rij naar de monorail echt RIDONCULOUS was. De boot wat erg traag en een beetje tuttig, maar het uitzicht was echt magnifiek. We hebben echt zitten genieten met de zon op onze gezichten. Toen we bij de MK aankwamen zagen we toch een beetje dreigende wolken naderen en we waren de Liberty Tree tavern nog niet binnen en het begon te hozen (NATUURLIJK). Gelukkig was het niet koud, dus dat scheelde weer. We hebben hier letterlijk al ijs op de ruiten gehad. Ja ja, ik weet het, in Nederland is het erger, maar we zijn hier juist naar toe gegaan voor de zon ;)

Liberty Tree tavern was weer zalig en heerlijk dat je ook gewoon een boterham kan eten daar, we zijn namelijk het machtige eten een klein beetje zat. Ik voel het ook aan mijn lichaam dat ik goed aangekomen ben, dus thuis gaan we gelijk weer in het gareel. Zelfs Elora slaat haar toetjes tegenwoordig over, die begint het ook zat te worden.

Na de lunch hebben we maar even een tochtje door het spookhuis gemaakt, maar we vonden het park verder te druk en we wilden nog even rustig aan doen met onze zieke kip. We hebben wel nog even naar de Y in bedeltjes gezocht, maar die is niet te vinden en toen ook nog iets voor de boom gekocht, een sparkly dumbo en we hebben Elora’s Christmas op zijn oren laten schrijven. Overmorgen kunnen we hem in ons resort winkeltje ophalen.

Toen we thuis kwamen was de schoonmaakster net de kamer aan het opruimen, dus we moesten ons nog even vermaken. Pappa en Elora zijn naar de arcade gegaan en aangezien dat niet helemaal mijn ding is ben ik nog maar eens op zoek gegaan naar de Y. Maar ook hier keken de mensen me aan of ze water zagen branden… sorry May Britt, je blijft helaas Ma-Britt.

Wel heb ik nog even een tinkerbell hoodie gescoord waar ik erg blij mee ben. Ik ben weer voorzien voor deze winter.

Elora heeft even geslapen en ik heb de koffer nogmaals heringepakt. Ik heb alle poppetjes (van die kleine plastic dingen) uit de verpakkingen gehaald en heb een kwart koffer aan ruimte terug gekregen, dus dat was geen slecht idee. Geen nachtmerries voor mij vanavond.

Nu is het aan mij de taak om Elora om te toveren in Tiana. Ze is niet helemaal fruitig wakker geworden, maar Elora is net als ik altijd een beetje chaggo als ze net wakker is.

Al snel is Elora’s suffe bui over en heeft ze er weer helemaal zin in. We hebben haar helemaal opgedoft als Tiana en trots loopt ze over de paden naar de auto. Iedereen die maar wil kijken krijgt een kleine show met een Nederlands verhaal erbij.

Op naar Epcot, waar de Garden grill al op ons wacht. Ik maak nog even een detour om fastpasses te halen voor Test Track. Om 20:15 mogen we terug komen, maar eerst hebben we om 18:30 een date met Chip and Dale (al mogen we iets vroeger naar binnen). Als we moeten wachten op onze tafel vragen Amerikaanse mensen om de handtekening van prinses Elora. Ze lijkt zo op een prinses, vinden de mensen. Ik kan ze wel zoenen, echt heel erg schattig en Elora straalt.

De Garden Grill stelt ons weer niet teleur, want het is net zo leuk als vorig jaar. We hebben alleen een klein incident met de snorhaar van Pluto, die Elora een klein beetje op haar wang verwond. Elora schrikt ervan en begint een beetje te pruilen. Ze vindt dat Pluto sorry moet zeggen, maar Pluto kan niet praten en snapt niets van het Nederlandse gebrabbel. Gelukkig is hij al snel vergeven, maar Pluto is er duidelijk zelf ook van geschrokken en mijdt ons de rest van de avond (terwijl we de andere characters meerdere keren rond zien komen) Hier nemen de characters echt de tijd voor je en ik merk gelijk het verschil aan Elora. Ze is weer laaiend enthousiast. Ik heb haar nog niet zo enthousiast gezien met de characters als hier. Ze knuffelt en zoent en vertelt honderd uit. Ze moet zelfs vaak hardop lachen en ze vertedert de characters (al schrok Chip even van haar vurige zoenen geloof ik)

Het is 19:30 als we klaar zijn en we hebben nog 45 om te overbruggen. Toch maar weer Spaceship Earth. Er is niet veel meer open, en we willen niet helemaal naar Noorwegen lopen voor Maelstrom. Na het ritje kijkt Elora me bedremmeld aan en zegt ze dat ze denkt dat ze in haar broek heeft gepoept. De diarree van vanochtend staat me nog vers (excuse the punn) in het geheugen en ik ren met haar (met schone kleren) naar de wc…. Waar een ENORME rij staat. Als we aan de beurt zijn blijkt het vals alarm te zijn, ze had alleen maar een windje gelaten en er was niets gebeurd. Dat is wel een opluchting. Dus op naar test track. Ik kan me herinneren dat een reis met alleen volwassenen een stuk minder vermoeiend en minder gestresst was (ook wel minder leuk hoor, maar double your pleasure, double your troubled state of mind)

Test track was leuk en Elora was door het dollen heen. Als het maar hard gaat. Ze zegt nu telkens dat ze de ToT het leukste vond, maar ik ga daar mooi niet meer met haar in. Dat kost me 5 jaar van mijn leven.

Na test track zijn we naar huis gegaan. Om 21:00 strompelden we de kamer binnen. Ik ben nog even mijn blog gaan updaten, Daan ligt te lezen, gekleed als een mummie (hij heeft keelpijn en wil het weg zweten) en Elora ligt te klieren met haar knuffels. Ben benieuwd hoe we slapen vanavond. Ik denk als we straks thuis zijn dat we eerst twee weken moeten bijslapen *grijns*

11 December (dag 12)

“Waar zullen we vanochtend eens gaan eten?”, zeg ik terwijl ik me uitrek. “De dag is helemaal vrij, behalve onze Boma reservering vanavond”. Het zou mooi weer worden vandaag, maar ondanks dat het niet koud is, is er ook geen zon te zien. Als het geen mooi weer is, zijn je opties hier met een 3 jarige toch een beetje gelimiteerd en om nou de hele dag in de hotel kamer te gaan zitten, lijkt ons ook niet zo gezellig (al vervelen wij ons nooit) Als je hier bent, wil je er wel op uit.

In de eerste instantie besluiten we naar de ihop te gaan, maar achteraf wordt het Dunkin Donuts, want daar hebben ze ook ontbijt. Ik heb een of andere bijzondere tosti en Daan heeft een soort egg muffin. Het is erg lekker, maar ontspannen zitten is het niet. Het plan is om te shoppen, we hebben nog een cadeautje nodig voor het buurmeisje en dat is niet makkelijk. Zij passen op onze kat en ieder jaar nemen we een cadeautje voor de dochter mee. Maar de dochter wordt steeds wat ouder en is ook niet zo van de barbies, poppetjes of ander speelgoed. Prinsessen zijn uit, maar Tinkerbell is wel gaaf (die blijft ook gaaf, ook als je 34 bent) dus ik kies een hele hippe Tink tas uit. Zo hip, dat ik hem zelf stiekem ook wel zou willen, maar goed, ik doe nooit iets met tassen en ik heb nu een fijne tas.

Dan wordt het een trip naar de Premium outlets. Even denk ik dat we hier snel klaar zullen zijn, geen van ons is gek op merken. Maar, ik ben even vergeten dat er 1 merk is waar ik wel gek op ben… Osh Kosh Begosh. En ja hoor, hier wordt een flinke smak geld aan ons kind uit gegeven.

Daan en ik voelen ons gelukkig in een Disney outlet waar we truien en hoodies vinden. Ik ben er blij mee want ik kan wel wat dikke truien gebruiken (ironisch dat ik ze in het warme florida vind)

Daarna gaan we nog even op de onmogelijke zoektocht naar de grote haarstrikken. Ik vind er maar 1 en de rest zijn allemaal kleintjes. Nou ja, misschien vind ik ze nog deze reis.

We besluiten dat er niet genoeg tijd is om te slapen tussen de middag en gaan naar de Film. Elora kiest Narnia en wij zijn daar blij mee. Halverwege de film heeft ze een beetje spijt en vroeg ze of de film voorbij was. Pas toen het spannend werd vond Elora het weer leuk en kreeg mamma een beetje spijt. Die zeeslangen vond ik wel erg heftig en ik heb veel afleid technieken geprobeerd te gebruiken (spelletjes, kietelen, handen voor haar ogen houden) tot Elora zich als een geërgerde tiener naar me toe draaide en met een zucht verklaarde:”Dat hoeft niet mam, ik vind het niet eng”. Ze wordt zo groot.

Na de film zijn we ons gaan omkleden voor het avondeten. Ondertussen probeerde ik de nieuwe buit in de koffers te proppen. Oh oh oh, als dat maar gaat passen. Ik baal dat we nog maar 1 koffer per persoon mee mogen nemen, anders hadden we toch een koffer erbij kunnen hebben. We zien het wel.

Vrolijk reden we naar de Animal Kingdom Lodge. Het voelde alsof we thuiskwamen, een gevoel wat we bij Pop nog niet gehad hebben. “Welcome home”, zei de mijnheer bij de hefboom en daarna de mevrouw bij de ingang. Daan en ik besloten dat we de volgende keer wat minder lang op vakantie zouden gaan en toch weer terug naar de AKL zouden komen. Het heeft toch wel veel te maken met onze vakantie belevenis. Boma’s was weer geweldig, maar tot mijn schrik zag ik dat er geen butternutsquash soup was. De serveerster zei dat ze wel even in Jiko’s voor me wilde kijken, want daar hadden ze hem ook. En ja hoor, voor ons stonden twee bordjes met de kostelijke soep. Elora heeft er een bijna geïnhaleerd en de ander was voor mij, wat is dat toch lekker. Ik heb het vlees een beetje laten staan, want ik merk dat mijn lichaam al dat vlees niet helemaal goed aan kan. Thuis eet ik wel vlees, maar in kleine porties en hier eet ik ongeveer 5 keer zo veel. Het hielp wel, want ik voelde me een stuk lekkerder na het eten, niet zo opgezwollen. Elora voelde zich niet zo heel lekker en ik ben 3x in een korte tijd met haar naar de wc gerend.

Een beetje triest verlieten we de Animal Kingdom Lodge. Omdat we koffer ruimte te kort kwamen hebben we besloten Elora haar toy story set voor de kerst nu al te geven, want die doos nam echt belachelijk veel ruimte in beslag. We hebben Elora lekker in bad gezet met haar nieuwe poppetjes en we hebben lekker rustige avond gehad en ik heb mijn tweede boek, school of fear (mwoh, niet geweldig) uitgelezen.

(Ik kom er trouwens net achter dat we op deze dag helemaal geen foto's hebben gemaakt *bloos*, sorry mam)

10 December (dag 11)

Vroeg opstaan word wel steeds moeilijker. Daan en Elora hebben de hele nacht luidruchtig om bedruimte en om dekens liggen vechten, dus ik heb ook wakker gelegen. Niet alleen door de vage gesprekken die ze hadden over knuffels die wel of geen ruimte nodig hadden, maar stiekem beginnen mijn blaren ook erg op te spelen. Met spelden ben ik ze gisterenavond te lijf gegaan, maar het doet nog steeds pijn. Wat is het toch met die blaren? Ze zijn me deze reis in ieder geval de eerste week bespaard gebleven ;)

“Gaan we wel of niet naar de MK?” vroeg ik vanochtend terwijl ik al door mijn rooster aan het bladeren was om het eventueel om te zetten. Maar manlief en dochterlief hadden toch wel zin, dus iedereen werd aan gekleed en we sjokten naar het hoofdgebouw voor een ontbijt. Het plan was om naar Rapunzel te gaan vandaag en al had ze hem al 2x aan gehad, Elora mocht toch nog een keer haar Rapunzel jurk aan. Ik hoor mijn moeder al in mijn achterhoofd fluisteren dat we zo wel heel veel dezelfde foto’s zullen krijgen, maar we zijn er achteraf heel blij mee. De Rapunzel jurk is hier erg zeldzaam en Elora krijgt er heel veel aandacht mee van de prinsessen en dus ook van Rapunzel, maar daarover straks later.

Het begon een beetje vaag, want de Monorail deed het niet. We werden naar bussen geleid en toen weer naar een hele andere bussen standplaats, omdat… ik weet het eigenlijk niet… het was raar en er werd niet gecommuniceerd. Het is geen disney als niet moet lopen of wachten, dus we namen het maar voor lief. De bus was overvol en ook hier werden we weer geconfronteerd met de typische mentaliteit. Ten eerste viel het ons op dat de mensen die achter ons stonden ineens eerder de bus in waren, niemand liep naar achteren door, wat toch duidelijk gevraagd was en iedereen ging gelijk op een lekker plekje dicht bij de deur zitten. Er waren mensen die het belangrijk vonden dat hun tas een eigen zitplaats kreeg, terwijl er veel mensen stonden. Voor oudere mensen word hier niet opgestaan. Alleen een heel aardig Aziatisch uitziend gezin bood andere mensen (waaronder ons trouwens) een plaatsje aan. Kijk, manieren zijn toch wel prettig maar die zijn hier niet altijd te vinden. We werden ook bijna omver geduwd door de zittende mensen die toch wel vonden dat zij het eerst de bus uitmochten. Het blijft een beetje ergerlijk, maar goed, al snel stonden we voor de Magic Kingdom en waren we aan het genieten van de aankomst van de trein volgeladen met Disney magie. Helemaal leuk dus.

Fantasy land was heel rustig en we konden zo overal doorlopen. De grote hebben we gedaan, Peter Pan, Snow White en Winnie the Pooh. De laatste heeft een heel nieuw speeltuintje in de wachtrij en we hadden de grootste pret met de gophers. Deze moesten we dus ook even twee keer doen, tot het grote genot van Elora.

Inmiddels was het 9:35 en het leek ons wijs om zoetjes aan naar de wachtrij van Rapunzel te lopen. Lekker op tijd, dachten wij…. NIET DUS! Wij waren nr 92 in de lange wachtrij en toen we eindelijk een beetje aan de voorkant kwamen kregen we te horen dat wij de eerste van de 11:00 show zouden zijn. We hebben toch maar gewacht en gewacht en gewacht. Er stonden gelukkig gezellige mensen in de rij en we hebben heerlijk staan beppen. Maar het was lang en onze voeten deden erg zeer. Wat wel een voordeel was, we zaten nu bij de eerste lading mensen en dat betekende dat Elora mee mocht doen aan het rondedansje en de kleurplaten en dat was heel erg leuk. Rapunzel kwam met haar beau Flynn Rider naar buiten en ging met de kinderen dansen. Ik heb niet veel foto’s, want ik heb gefilmd met mijn fototoestel, maar de mijnheer van de fotopass heeft ook wat foto’s gemaakt. (We zijn trouwens best braaf met onze fotopass en maken er dankbaar gebruik van) Elora was het enige meisje met een Rapunzel jurk en hierdoor kreeg ze veel aandacht van zowel Flynn als Rapunzel zelf. Ze mocht ook aan de hand van Rapunzel dansen en we hadden echt het gevoel dat bij het foto’s maken, ze net iets meer tijd voor mijn meisje namen. Het was zo leuk om te zien en Elora was dolgelukkig. Ze is zo trots op haar Rapunzel jurk. Mamma en Pappa moesten in de rij staan terwijl ons kind met de Prinses en Prins aan het dansen was (en natuurlijk waren er weer een aantal mensen snel naar voren gesneakt toen het touw van de grove open ging, maar goed, ik moet het maar accepteren en er niet meer over mopperen) Gelukkig stonden we nog wel redelijk vooraan. Elora dacht even dat ze niet meer op de foto mocht met Rapunzel, toen ze door een castmember naar de rij werd ‘opgejaagd’, ze gaf de man dan ook echt het boze oog (ik heb haar geloof ik nog nooit zo boos naar een vreemde zien kijken, meestal is deze blik voor haar ouders gereserveerd en ik moet eerlijk bekennen dat ik er een beetje om moest lachen) Toen ik haar vroeg waarom ze zo boos keek (de arme man had het niet eens door trouwens) vertelde ze dat ze zo graag op de foto wilde met Rapunzel. Wij hadden inmiddels al anderhalf uur staan wachten, dus ik verzekerde haar dat we niet weg gingen zonder foto. Het was leuk en het was echt het wachten waard… maar ik ga deze vakantie niet weer zo lang in de rij voor een foto. Dit was een uitzondering omdat Elora Rapunzel echt de aller leukste vindt momenteel en we heel graag haar handtekening wilden hebben.

 

We hadden honger en wisten een mooi plekje op Mainstreet in het zonnetje te bemachtigen. Ons eerste terras in het zonnetje deze vakantie. Het weer is al een stuk beter, al is de wind nog erg koud. Echt helemaal zomers is het dus niet, maar meer een soort van onvoorspelbare lente dag. Het kan van het ene moment van heet naar koud gaan en omgekeerd. Bij Mainstreet Bakery haalde Daan wat heerlijkheden en we hebben zitten smikkelen. Om 14:30 waren we pas weer terug op de kamer. Helemaal gesloopt maar wel voldaan. Het is hier heel erg leuk, al merken we wel dat iedere dag een beetje zwaarder wordt.

Het was moeilijk om Elora om 17:30 wakker te krijgen (maar goed dat we morgen een rust dagje hebben) Ze kwam ook niet helemaal ongekreukeld uit haar slaapje en het duurde even voor ze weer vrolijk was. Maar eenmaal in de  auto zong ze zelfverzonnen liedjes over eten met prinsessen. Ze was er weer helemaal klaar voor.

1900 PF ging iets sneller dan vorig jaar, maar het blijft een super leuke eetervaring. Dit ook met name omdat de characters echt even persoonlijke tijd voor je nemen. Elora was in de zevende hemel. Anastasia was echt een popje, dat had zo een prinsesje kunnen zijn en ze was zo ontzettend lief met Elora. De prins was werkelijk weer galant en Elora ging er spontaan van blozen. Ze is toch nog een beetje verliefd op de prins. En we hadden weer een cinderella die helemaal weg van Elora was. Ze zocht haar ook echt op tijdens de avond en kwam haar speciaal halen voor het dansen. Elora was ook het enige kindje die met haar gedanst heeft die ronde. Het was zo vertederend dat ik stiekem een beetje volliep. Wat ben ik toch een emotionele moeder af en toe. Elora straalde helemaal. Drizella was het grappigst en Lady Tremaine was het kortst en het strengst maar het was weer een geslaagde avond.

9 december (dag 10)

Of het de tower of terror was, het niet slapen over dag, of gewoon alle opwinding… maar vannacht heeft Elora weer eens ouderwets last gehad van iets wat wij maar “night terrors” noemen. Het komt gelukkig niet vaak voor, vooral niet nu Elora wat groter is geworden, maar het is heel spooky. Plots begint ze heel hard te huilen en ze wordt maar niet wakker. Echt heel naar dus, we zijn vannacht wel een kwartier bezig geweest om haar wakker te maken. Daan had Elora zelfs opgetild en bij mij in bed gelegd omdat ze vaak wel op mijn stem reageert. Maar no such luck, en in haar paniek plaste mijn kleine meisje mijn bed maar ook mij helemaal onder. Mopperend heb ik haar nog even op de wc gezet en met een natte warme handdoek schoongemaakt. Zelfs toen was ze nog niet helemaal wakker en bleef ze maar doorhuilen. Ineens was het over. Ze keek me heel verbaasd aan en ze was stil. We konden haar gewoon weer in bed leggen en ze viel lekker in slaap. Zij wel, maar ik heb de rest van de nacht met een kloppend haar bij ieder piepje of kraakje rechtovereind gezeten. Geen ToT meer, of het nou de oorzaak was of niet, dit is niet goed voor mijn gezondheid.

Om 4:00 besloot ik het slapen op te geven en ging ik maar een beetje lezen. De wekker had ik uitgegooid, Animal Kingdom kon nog wel een dagje wachten, vandaag gingen we lekker rustig aan doen. Dankbaar keek Daan me aan toen ik hem ’s ochtends vertelde dat hij zich nog een keertje om mocht draaien. Hij slaapt immers deze vakantie naast mevrouw draaikont (hij valt namelijk gelijk weer in slaap als ze hem ’s nachts wakker maakt, ik ben dan gelijk wakker)

Toen iedereen op was besloot ik alvast onze aankopen in de koffers in te pakken en even wat ruimte te creëren. We hebben immers al best wat gekocht en ik was ook wel benieuwd hoeveel koffer ruimte dit gaat opnemen. Ik ben bang dat we misschien wat dingen uit de doos moeten gaan halen *yikes*

Om 10:20 stonden we op het punt om naar Down Town Disney te gaan om voor het buurmeisje wat te kopen en een earl of sandwich te gaan eten, toen ik ineens de eerste tekenen van een migraine kreeg. Wat een ellende. Ik besloot het toch niet te riskeren, aangezien ik graag naar Epcot wil vanavond voor het diner en bleef thuis in bed. Daan is met Elora naar Downtown gegaan en hebben daar een paar broodjes Earl gekocht en mee terug genomen. Op de kamer hebben we wat gegeten maar aangezien ik me nog niet helemaal goed voelde is Daan met Elora het resort onveilig gaan maken. Er zijn leuke dingen te doen op Pop century en Daan en Elora hebben heerlijk gegamed, wat ze al de hele vakantie wil doen. Ik ben zelf ook benieuwd naar de foto’s wat ze allemaal gedaan hebben.

We merken wel het verschil tussen Pop Century en de Animal Kingdom Lodge van vorig jaar. Ik had nooit gedacht dat een hotel zo veel voor onze beleving van de vakantie zou doen, maar dat doet het toch echt. Hier zitten we… ehm, hoe moet ik dat subtiel zeggen, tussen een wat “ander” volk. We hebben hier ’s ochtends te maken met mensen die deuren in je gezicht laten vallen, die voordringen in de rij, die laat ’s avonds of vroeg ’s ochtends luid kletsend of stampend als Olifanten langs je kamer lopen. Volgens mij moeten de mensen boven ons in de kamer op honsdolheid getest worden, wat die mensen doen daarboven is mij een raadsel. Bob de bouwer zit er volgens mij met zijn familie ofzo?

Maar dat is niet het enige in “luxe verschil”. AKL was heel warm en vriendelijk met gezellige castmembers die ons telkens begroeten met een “welcome home”. Hier loop je gewoon naar je kamer en zien we (buiten de kassieres van het ontbijt) eigenlijk geen castmembers. Ook de service is hier anders. Zo slapen wij dus even tussen de middag en dit zorgt er voor dat we regelmatig geen schoonmakers hebben in de kamer. We hebben al een keer 3 dagen geen schoonmakers gehad, maar alleen een tas met handdoeken, bekertjes, zeepjes en een flesje shampoo. We hadden al zoiets van: nog een dag en dan gaan we schoonmakers aanvragen, want we hebben het wel nodig. Inmiddels hebben we al zo vaak geen schoonmakers gehad dat we 4 tassen met handdoeken hebben ontvangen (en we hebben ze niet iedere dag ontvangen) De handdoeken stapelen zich hier op, vooral omdat wij onze handdoeken rustig 2 of 3 dagen gebruiken. We hebben een stapel bekers de hoogte van de toren van Pizza staan. In plaats van te stoppen met bekers geven, blijven de schoonmakers (als ze komen) er steeds meer bij zetten. We snappen er niets van. Het is hier echt een beetje een gekkenhuis. Begrijp me niet verkeerd hoor, het is niet alsof we ons hier groen en geel aan ergeren, we vinden het gewoon een tikkeltje bizar. You have entered the Twillight zone… (we wachten nog tot onze kamer gaat vallen ofzo)

Sowieso krabbelen wij ons soms op het hoofd over de Amerikaanse mentaliteit. De logica is vaak ver te vinden en we krijgen regelmatig te maken met de “Ikke, ikke en de rest kan stikken”, attitudes. Maar goed, het is deel van de charme, denken we dan maar. Soms kunnen we er smakelijk om lachen, maar er zijn ook dingen waar ik me groen en geel aan erger. Breek me de bek niet open over de electrische karretjes waar mensen in rijden. Waarom die mensen voor in de rij mogen is mij een raadsel want ik ben er na wantrouwige observatie achter dat de meesten van hen volgens mij weinig anders mankeert dan luiheid of overgewicht, niet bepaald redenen waarom mensen eerst in de attractie mogen volgens mij. Ik heb Elora al menig keer voor zo’n gek met een karretje moeten wegtrekken en als je ziet met wat voor een snelheid menig van dit soort idioten door een park heen crost, vind ik dat mensen echt moeten aantonen dat ze een handicap hebben om met zo’n ding door het park heen te mogen. Maar iedereen kan zo’n wagentje huren, heel fijn dus.

Toen wij vanavond in Epcot waren, ben ik bijna van mijn sokken gereden door een oudere donkere vrouw die met een noodgang door het park heen reed, terwijl het onzettend druk was en erg donker. Er liepen veel kinderen en ze was nauwelijks te zien, ik schrok me een ongeluk toen ze ineens met een rotgang op me af kwam. Met een piep sprong ik opzij (Daan vond het erg vermakelijk) maar ik had het mens graag een klap met een roeispaan verkocht, want ze had ook bijna mijn dochter geraakt. Wat een aso zeg!

Gelukkig maakte het eten bij Akershus veel goed. Elora was weer helemaal weg van de prinsessen en trots liet ze iedereen de armband zien die ze van Daan heeft gekregen waar alle prinsessen bedeltjes aanhangen. Ze wilde zo graag als Rapunzel, dus ze mocht toch nog een keer haar mooie jurk aan.

Na het eten hebben we nog snel even wat attracties gedaan. Eerst was Maelstrom weer aan de beurt, die net als vorig jaar erg in de smaak valt bij onze sensatie zoekster. Tot Daan’s verdriet was het erg druk bij Soaring, maar we konden nog net in Imagination, want die ging om 19:00 sluiten. Daarna hebben we nog even Nemo onveilig gemaakt en gelachen met Crush (al vond Elora hier niet veel aan) en als laatste hebben we de geschiedenis nogmaals bewonderd in Spaceship Earth, die Elora veel te kort vindt… *grijns*.

Daarna was het echt tijd voor huis, het vuurwerk is gewoon echt te laat voor ons. Misschien later in de vakantie nog een keer.