9 december (dag 10)

Of het de tower of terror was, het niet slapen over dag, of gewoon alle opwinding… maar vannacht heeft Elora weer eens ouderwets last gehad van iets wat wij maar “night terrors” noemen. Het komt gelukkig niet vaak voor, vooral niet nu Elora wat groter is geworden, maar het is heel spooky. Plots begint ze heel hard te huilen en ze wordt maar niet wakker. Echt heel naar dus, we zijn vannacht wel een kwartier bezig geweest om haar wakker te maken. Daan had Elora zelfs opgetild en bij mij in bed gelegd omdat ze vaak wel op mijn stem reageert. Maar no such luck, en in haar paniek plaste mijn kleine meisje mijn bed maar ook mij helemaal onder. Mopperend heb ik haar nog even op de wc gezet en met een natte warme handdoek schoongemaakt. Zelfs toen was ze nog niet helemaal wakker en bleef ze maar doorhuilen. Ineens was het over. Ze keek me heel verbaasd aan en ze was stil. We konden haar gewoon weer in bed leggen en ze viel lekker in slaap. Zij wel, maar ik heb de rest van de nacht met een kloppend haar bij ieder piepje of kraakje rechtovereind gezeten. Geen ToT meer, of het nou de oorzaak was of niet, dit is niet goed voor mijn gezondheid.

Om 4:00 besloot ik het slapen op te geven en ging ik maar een beetje lezen. De wekker had ik uitgegooid, Animal Kingdom kon nog wel een dagje wachten, vandaag gingen we lekker rustig aan doen. Dankbaar keek Daan me aan toen ik hem ’s ochtends vertelde dat hij zich nog een keertje om mocht draaien. Hij slaapt immers deze vakantie naast mevrouw draaikont (hij valt namelijk gelijk weer in slaap als ze hem ’s nachts wakker maakt, ik ben dan gelijk wakker)

Toen iedereen op was besloot ik alvast onze aankopen in de koffers in te pakken en even wat ruimte te creëren. We hebben immers al best wat gekocht en ik was ook wel benieuwd hoeveel koffer ruimte dit gaat opnemen. Ik ben bang dat we misschien wat dingen uit de doos moeten gaan halen *yikes*

Om 10:20 stonden we op het punt om naar Down Town Disney te gaan om voor het buurmeisje wat te kopen en een earl of sandwich te gaan eten, toen ik ineens de eerste tekenen van een migraine kreeg. Wat een ellende. Ik besloot het toch niet te riskeren, aangezien ik graag naar Epcot wil vanavond voor het diner en bleef thuis in bed. Daan is met Elora naar Downtown gegaan en hebben daar een paar broodjes Earl gekocht en mee terug genomen. Op de kamer hebben we wat gegeten maar aangezien ik me nog niet helemaal goed voelde is Daan met Elora het resort onveilig gaan maken. Er zijn leuke dingen te doen op Pop century en Daan en Elora hebben heerlijk gegamed, wat ze al de hele vakantie wil doen. Ik ben zelf ook benieuwd naar de foto’s wat ze allemaal gedaan hebben.

We merken wel het verschil tussen Pop Century en de Animal Kingdom Lodge van vorig jaar. Ik had nooit gedacht dat een hotel zo veel voor onze beleving van de vakantie zou doen, maar dat doet het toch echt. Hier zitten we… ehm, hoe moet ik dat subtiel zeggen, tussen een wat “ander” volk. We hebben hier ’s ochtends te maken met mensen die deuren in je gezicht laten vallen, die voordringen in de rij, die laat ’s avonds of vroeg ’s ochtends luid kletsend of stampend als Olifanten langs je kamer lopen. Volgens mij moeten de mensen boven ons in de kamer op honsdolheid getest worden, wat die mensen doen daarboven is mij een raadsel. Bob de bouwer zit er volgens mij met zijn familie ofzo?

Maar dat is niet het enige in “luxe verschil”. AKL was heel warm en vriendelijk met gezellige castmembers die ons telkens begroeten met een “welcome home”. Hier loop je gewoon naar je kamer en zien we (buiten de kassieres van het ontbijt) eigenlijk geen castmembers. Ook de service is hier anders. Zo slapen wij dus even tussen de middag en dit zorgt er voor dat we regelmatig geen schoonmakers hebben in de kamer. We hebben al een keer 3 dagen geen schoonmakers gehad, maar alleen een tas met handdoeken, bekertjes, zeepjes en een flesje shampoo. We hadden al zoiets van: nog een dag en dan gaan we schoonmakers aanvragen, want we hebben het wel nodig. Inmiddels hebben we al zo vaak geen schoonmakers gehad dat we 4 tassen met handdoeken hebben ontvangen (en we hebben ze niet iedere dag ontvangen) De handdoeken stapelen zich hier op, vooral omdat wij onze handdoeken rustig 2 of 3 dagen gebruiken. We hebben een stapel bekers de hoogte van de toren van Pizza staan. In plaats van te stoppen met bekers geven, blijven de schoonmakers (als ze komen) er steeds meer bij zetten. We snappen er niets van. Het is hier echt een beetje een gekkenhuis. Begrijp me niet verkeerd hoor, het is niet alsof we ons hier groen en geel aan ergeren, we vinden het gewoon een tikkeltje bizar. You have entered the Twillight zone… (we wachten nog tot onze kamer gaat vallen ofzo)

Sowieso krabbelen wij ons soms op het hoofd over de Amerikaanse mentaliteit. De logica is vaak ver te vinden en we krijgen regelmatig te maken met de “Ikke, ikke en de rest kan stikken”, attitudes. Maar goed, het is deel van de charme, denken we dan maar. Soms kunnen we er smakelijk om lachen, maar er zijn ook dingen waar ik me groen en geel aan erger. Breek me de bek niet open over de electrische karretjes waar mensen in rijden. Waarom die mensen voor in de rij mogen is mij een raadsel want ik ben er na wantrouwige observatie achter dat de meesten van hen volgens mij weinig anders mankeert dan luiheid of overgewicht, niet bepaald redenen waarom mensen eerst in de attractie mogen volgens mij. Ik heb Elora al menig keer voor zo’n gek met een karretje moeten wegtrekken en als je ziet met wat voor een snelheid menig van dit soort idioten door een park heen crost, vind ik dat mensen echt moeten aantonen dat ze een handicap hebben om met zo’n ding door het park heen te mogen. Maar iedereen kan zo’n wagentje huren, heel fijn dus.

Toen wij vanavond in Epcot waren, ben ik bijna van mijn sokken gereden door een oudere donkere vrouw die met een noodgang door het park heen reed, terwijl het onzettend druk was en erg donker. Er liepen veel kinderen en ze was nauwelijks te zien, ik schrok me een ongeluk toen ze ineens met een rotgang op me af kwam. Met een piep sprong ik opzij (Daan vond het erg vermakelijk) maar ik had het mens graag een klap met een roeispaan verkocht, want ze had ook bijna mijn dochter geraakt. Wat een aso zeg!

Gelukkig maakte het eten bij Akershus veel goed. Elora was weer helemaal weg van de prinsessen en trots liet ze iedereen de armband zien die ze van Daan heeft gekregen waar alle prinsessen bedeltjes aanhangen. Ze wilde zo graag als Rapunzel, dus ze mocht toch nog een keer haar mooie jurk aan.

Na het eten hebben we nog snel even wat attracties gedaan. Eerst was Maelstrom weer aan de beurt, die net als vorig jaar erg in de smaak valt bij onze sensatie zoekster. Tot Daan’s verdriet was het erg druk bij Soaring, maar we konden nog net in Imagination, want die ging om 19:00 sluiten. Daarna hebben we nog even Nemo onveilig gemaakt en gelachen met Crush (al vond Elora hier niet veel aan) en als laatste hebben we de geschiedenis nogmaals bewonderd in Spaceship Earth, die Elora veel te kort vindt… *grijns*.

Daarna was het echt tijd voor huis, het vuurwerk is gewoon echt te laat voor ons. Misschien later in de vakantie nog een keer.