Weer thuis

Poeh he, wat een geweld dat reizen. We leven in het land van de jet-lagged, wat er op het land van de ondoden lijkt, vermoed ik als ik onze bleke gezichten zie.

Ik moet eerlijk bekennen... de terugreis was afgrijselijk. Het voordeel daarvan is dat het thuis zijn als een soort paradijs aanvoelt momenteel.

We waren al vroeg uit onze hotelkamer vertrokken. Daan had bevestigd gekregen dat we toch de auto naar het vliegveld mochten nemen en dat vond ik een heerlijk idee. Het was zowaar niet koud vandaag... maar... het regende pijpenstelen (natuurlijk!) Ik maakte het grapje tegen Elora: "Kijk schat, Florida huilt omdat we weg gaan". Daan had een wat andere interpretatie die wat minder netjes was (die heb ik maar niet met Elora gedeeld *smirk*)

Om 9:30 stonden we in de AMC met kaartjes voor Yogi Bear. Ik kon het niet laten om voor mijn ontbijt een witte hot chocolate te nemen (hij was zalig, al vond Daan het echt niets) Elora vond de film heel leuk, ik zal na 10 minuten al op mijn horloge te kijken. Ik geloof dat ik liever tangled nog een keer had gezien, maar ja, dit zijn risico's die je neemt met een kind en Elora vond het leuk, dus dat is belangrijk. We moesten trouwens eerst letterlijk door een uur reclame heen (we waren namelijk een half uur te vroeg en de reclame duurt ook nog een half uur na het begin van de film) Het valt me trouwens op dat er hier erg veel geschreeuwd wordt in reclame's. Ik word oud geloof ik *grijns*

We hebben in zo'n giftshop wat grotere handbagage gekocht want het ging allemaal maar net. Daan koos een grote tas en ik was bang dat hij te groot was, maar Daan verzekerde me dat dit echt niet te groot was (onthoud dit, want hier kom ik later nog op terug) Mijn beauticase (het is maar een kleintje) en de handtas paste daar mooi in.

Omdat er vreselijk veel file stond op de I 4 besloten we wat vroeger te vertrekken. Het was een gekkenhuis en we hebben welgeteld 9 ongelukken gezien op de weg naar het vliegveld. Onderweg hebben eindelijk de Krispy Kreme's gevonden. Helaas kregen we geen verse donuts, want die schijnen het lekkerste te zijn, maar de donuts waren erg lekker. Maar niet lekkerder dan Dunkin Donuts, gewoon het zelfde als je het mij vraagt. De bijzondere smaken die ik online had gezien hadden ze ook niet, maar ja als Nederlander zijnde zijn alle smaken al snel bijzonder.

Met volle buiken zijn we naar het vliegveld gegaan. Onderweg nog een noodstop moeten maken voor Elora die naar het toilet moest. We waren veel te vroeg (nog voor 16:00) op het vliegveld, maar we hebben ons vermaakt. Elora heeft nog een barbie voor zich zelf weten te smoezen (ja ik had het meeste speelgoed ingepakt) En om 17:45 iets meer dan 3 uur voor onze vlucht zou vertrekken gingen wij in de rij staan die al behoorlijk lang was. Ik was nerveus (die nacht al) want had het gevoel dat mijn koffers te zwaar zouden zijn.

Na een uur wachten (met behoorlijk wat ergernissen want we werden opgejaagd door een vreemde vrouw van het vliegveld omdat we telkens voor in en uitgangen stonden van andere rijen, het was heel raar gedaan want de plekken waar we wel mochten staan kwamen soms ook ineens mensen die de verkeerde uitgang namen) waren wij eindelijk aan de beurt. En idd, tas 1 was te zwaar. 100 dollar betalen of overpakken. Overpakken dan maar... wat een drama. Gestressed stond ik door mijn vuile was heen te graaien en pakte dingen over. Verdorie, nu is die koffer weer te zwaar, maar iets in de handbagage dan... 15 minuten en heel veel zweet later (want het was echt bloedheet in het vliegveld) waren alle drie de koffers 23 kilo. De andere optie was geweest om een nieuwe koffer te kopen, want dat is goedkoper dan voor extra kilo's betalen.

Toen moest de handbagage nog, en ja hoor... je raadt het al... dat was echt te groot. Ik liet nog zien dat de tas zacht was en in kon deuken, maar ze pikten het niet. Nu moet je even voorstellen dat ik net tassen had her ingepakt, mijn haar behoorlijk statisch was, het zweet op mijn voorhoofd stond en mijn ogen zo groot als schoteltjes waren van de stress. Ik keek de mevrouw waarschijnlijk als een opgejaagd dier aan want ze zei: Jullie mogen deze tas inchecken: free of charge. Nou ja dat scheelde weer, maar ik moest toch weer overpakken, want ik had belangrijke spullen in de tas zitten. Dus ik weer als een dolle door de tassen graven, terwijl Elora tegen me stond te emmeren over haar barbie waar ze graag NU mee wilde spelen. (Tja die had ook al 1 1/2 uur staan wachten, ze was moe en ze was het zat) Ik kon wel gillen op dat moment. We hebben de beauticase en de handtas uit de grote tas gevist en volgepropt. Daarna hebben we ook 4 handbagage items meegenomen (ook zonder bij te betalen, maar ik vind dat we in stress hebben betaald in plaats van dollars, hi hi hi)

Het was erg druk in de wachtruimte voor het vliegtuig. Elora was lekker aan het babbelen met wat Nederlandse mensen. Omdat ze braaf in het engels begon dachten de mensen eerst dat ze een Engels kindje was (al heeft Elora best een sterk Nederlands accent) Elora kan echt met iedereen babbelen en mensen lijken het ook leuk te vinden om met haar te kletsen.

Op het bordje stond om 20:25: Now boarding. Tot onze schrik ging er nog niemand naar binnen. Toen kwam er het bordje: Last call.... en er gebeurde nog steeds niets. Je zag de mensen een beetje verward kijken, er werd ook niets omgeroepen. Uiteindelijk mochten we om 20:55 het vliegtuig pas in en gingen we pas om 21:30 vliegen. Elora was doodmoe, maar hield zich kranig.

Rond 23:00 viel ze in slaap en helaas was ze anderhalf uur later al weer wakker. Omdat de vlucht helemaal vol zat, moesten we verplicht naast elkaar blijven zitten en was er niet veel ruimte. Naast ons zaten stewardessen en die hadden het gordijntje dicht gedaan, maar zaten luidruchtig te giebelen achter het gordijn. Wat er mis was met de stewardessen op deze vlucht weten we niet, maar ze waren de hele nacht in de weer en ik deed geen oog dicht omdat er telkens een tegen me aanstootte. Ze liepen met persoonlijke bagage rond en bleven maar heen en weer lopen tussen de godijn stoelen en de gang. Het was erg irritant en de dames waren ook een tikkeltje onvriendelijk. Omdat de mevrouw voor me naar achter zat, was mijn beenruimte ook helemaal weg en zat ik klem tussen de stoelen. Ik kon ook niet opzij gaan zitten want Elora zat geen minuut stil, die wilde ook meer ruimte, want ze wilde slapen en dat kon ze niet. Ik heb ook regelmatig of een hoofd of voeten op mijn schoot gehad en Elora werd ook een beetje jammerig wakker omdat ze niet genoeg geslapen had. Gelukkig was ze daar met een minuut of twee weer overheen en ging ze lekker film kijken. Ze was wel vreselijk bleek en zat telkens te gapen, maar ze heeft zich als een ware heldin gedragen en ik ben weer super trots.

Wat is het eten bij Martin Air trouwens vies zeg. Ik vind vliegtuig eten over het algemeen best goed te doen. Ik geloof dat ik alleen klachten had over het vieze broodje vorig jaar bij Continental, maar ook het eten van Martin Air heb ik laten staan. Zelfs de brownie werd retour gestuurd, en zo'n moeilijke eter ben ik niet. Zelfs Daan trok zijn neus voor een aantal dingen op.

De films waren dezelfde tien films die we op de heenreis hadden, dat vond ik ook al erg slecht. Daar betaal je dan 140 per persoon extra voor, dat is met zijn drietjes toch 420 euro extra. Ik moet zeggen dat ik het behoorlijk schandelijk vind.

De ninento was ook echt een uitkomst want die heeft haar ook zeker erg vermaakt. Het was een ongemakkelijke vlucht, dus we hebben comfortclass naar discomfort class omgetiteld.

Ons feest was nog niet helemaal voorbij na 8 uur vliegen, konden we er niet uit omdat de slurf was vastgevroren. Het duurde dus even tot we terug konden komen. Het voordeel wel was dat ons wagentje gelijk klaar stond. Maar helaas gelde niet het zelfde voor onze koffers en moesten we nog dik een uur op de koffers wachten. Onze laatste rij van de vakantie, om het toch even goed af te sluiten.

Maar toen de vreselijke reis voorbij was, stapten we lekker in onze auto en hebben we genoten van het winterwonderland om ons heen. Ik zal je zeggen dat de kou ons heel erg mee viel (we hebben echt gevoelsmatig koudere dagen mee gemaakt in Florida, maar dat kwam met name door de ijskoude wind die er in de ochtend stond en dat was niet iedere dag natuurlijk)

Wat heerlijk was het om weer thuis te zijn. Om 16:00 hebben we even een tukje gedaan en om 18:00 heb ik iedereen weer wakker gemaakt. Ik heb weer genoten van de kleine luxes van een eigen huis, zoals lekker in bad te gaan en in mijn eigen bed te kunnen slapen.

Mijn ouders hadden ons erg verwend door boodschappen te halen en ik kon ze wel zoenen hiervoor, want dat scheelde weer een trip naar de supermarkt. Natuurlijk heb ik mijn grote buit kerstversiering uitgepakt en in mijn boom gehangen en 's avonds heb ik alle kerst cadeau's van Elora ingepakt en onder de boom gelegd. Het ziet er naar uit dat alles netjes is aangekomen (sommige dingen niet helemaal in 1 stuk, maar daar hebben we 10 seconden lijm voor)

Onze tweede dag thuis hebben we het lekker rustig aan gedaan. De jet lag valt ons zwaar, maar niet zo zwaar als vorig jaar. Zo merk ik toch dat Elora groter is.

Wat hebben we een heerlijke vakantie gehad. De volgende keer dat we naar Florida gaan zal het niet rond de kerst zijn, dus ik zal die mooie kerstsfeer daar wel missen. We zullen nu een jaartje of twee niet gaan, maar ik weet zeker dat als Fantasy Land vernieuwd is, wij weer gaan sparen voor een Disney vakantie. Alleen wil ik de volgende keer dan ook iets meer van Florida zien.

Bedankt allemaal voor het meelezen en voor de leuke opmerkingen!!